WEB formlarında kullanmak için özel (custom) nesne tasarlamak, sıradan bir nesne türetme işinden farklılık göstermektedir. .Net ortamında yaygın olarak kullanılan attribute sınıflarının tam olarak ne işe yaradığını ve ne zaman kullanıldığını basit örneklerle denemek ve sonrasında gerçek ürünü geliştirmek verimli bir ürün geliştirme yöntemi olacaktır.
Özel bir nesne tasarımına başlarken önemli olacağını düşündüğüm birkaç satır bilgi;
MS ürünleri, maksimum oranda kullanılması için değişik sihirbazlarla donatılmıştır ancak nesne tasarımı, script kod tasarımı gibi biraz daha özel işlerde bu tür sihirbazlar birden ortadan kaybolmaktadır. Visual studio içinde, refactoring araçları gibi property eklerken de bir sihirbaz olsa ve designer ortamı için gerekli olan yüzlerce soruyu bir form üzerinde sorsa ve daha sonra attribute değerini koda otomatik olarak yazsa gerçekten çok çok iyi olurdu.
Kendi içimde tekrar şunu düşünmeden geçemiyorum;
Yazılım mühendisliği kavramlarını incelediğim dönemde bazı kaynaklar, genelde ABD tabanlı yazılımcıların sistemleri tasarladığını, mimari kavramlara karar verdiğini diğer ülkelerdeki yazılımcıların ise sadece yazdığını veya yazılanları sistemleri kullandığını ifade ediyordu.
Gerçek payı var mı?
Özel bir nesne tasarımına başlarken önemli olacağını düşündüğüm birkaç satır bilgi;
- ParseChildren(True) : Geliştirilecek nesnede, tag'ler arasında inner bilgilerinin olacağını bildirmektedir. Bu attribute kullanılmazsa compiler tag'ler içinde yer alan özellik (property) değerlerini göz ardı edecektir.
- NonVisualControl : Geliştirilen nesnenin yardımcı bir nesne olduğunu, form üzerinde saklanabileceğini ancak görünmemesi gerektiğini bildirmektedir. (örnek: SQLDataSource nesnesi)
- Designer : Bu attribute, tasarım (design) aşamasında nesneyi hangi sınıfın yöneteceğini göstermektedir. Nesneyi yöneten nesneler ile, özellikler eklenebilir/çıkarabilir, olaylar kapatılabilir ve/veya nesnenin tasarım aşamasındaki görüntüsü (rendering) belirlenebilir
- ProvideProperty : IExtenderProvider ara yüzü kullanıldığında anlamlı olacaktır.
- Category : Nesneye eklenecek özelliğin, properties penceresinde hangi başlık altında çıkacağını göstermektedir.
- Description : Özellik veya sınıf hakkında ek bilgi sağlamaktadır. Bu bilgi, properties penceresinin altında yer alan alanda gösterilmektedir.
- NotifyParentProperty: Özellik basit bir tip yerine karmaşık nesne şeklinde kullanılıyorsa ve kendi özelliklerinde yapılan değişiklikleri bağlı olduğu nesneye aktaracaksa true parametresi ile kullanılmalıdır.
- Browsable: Bir özellik ASPX formu üzerinde serialized edilmiş bilgiyi tutmak için tasarlanmış olabilir. Bu durumda olan bir özelliği properties penceresinde görünmemesi için false parametresi kullanılmalıdır.
- DefaultValue: Bu sınıfın belirtilmemiş olması durumunda IDE, özellik değerini saklamamaktadır. string bir özellik varsa ve ön değeri boş (empty, null) ise [DefaultValue("")] şeklinde tanımlama yapılmalıdır
- PersistenceMode: Özellik değerinin nasıl bir düzende saklanacağını göstermektedir. Attribute veya inner düzende bilgi saklanabilir.
MS ürünleri, maksimum oranda kullanılması için değişik sihirbazlarla donatılmıştır ancak nesne tasarımı, script kod tasarımı gibi biraz daha özel işlerde bu tür sihirbazlar birden ortadan kaybolmaktadır. Visual studio içinde, refactoring araçları gibi property eklerken de bir sihirbaz olsa ve designer ortamı için gerekli olan yüzlerce soruyu bir form üzerinde sorsa ve daha sonra attribute değerini koda otomatik olarak yazsa gerçekten çok çok iyi olurdu.
Kendi içimde tekrar şunu düşünmeden geçemiyorum;
Yazılım mühendisliği kavramlarını incelediğim dönemde bazı kaynaklar, genelde ABD tabanlı yazılımcıların sistemleri tasarladığını, mimari kavramlara karar verdiğini diğer ülkelerdeki yazılımcıların ise sadece yazdığını veya yazılanları sistemleri kullandığını ifade ediyordu.
Gerçek payı var mı?